OPIS DOŚWIADCZENIA:

Od wielu tygodni czułam się fatalnie z powodu astmy, która nastąpiła po śmierci mojego ojca. Ponadto, byłam w osiemnastym miesiącu ciąży. Akurat tej nocy czułam się wyjątkowo słaba i miałam trudności z oddychaniem. Ponieważ mój mąż pracował na nocną zmianę, moja mama została ze mną i moimi dziećmi dopóki Nie położyłyśmy je do łóżek. Było około 23:30, kiedy obudziłam się z poczuciem, że zagraża mi duże niebezpieczeństwo ponieważ miałam duże problemy z oddychaniem. Zaczęłam panikować. Ponownie założyłam nebulizator i zażyłam trzy dawki leku, ale Nie przyniosło to żadnego efektu. Postanowiłam zadzwonić do mojej mamy, żeby zostawić z nią dzieci. W ten sposób mogłam udać się samochodem do szpitala.

Zdążyłam tylko zejść ze schodów w oczekiwaniu na mamę, kiedy zdałam sobie sprawę, że dłużej już Nie wytrzymam, ponieważ traciłam przytomność. Wybrałam numer “000”, by zadzwonić po karetkę. Moja mama i karetka nadjechały w tym samym czasie, podczas gdy ja nieustannie przechodziłam ze stanu świadomości do stanu nieświadomości. Podczas gdy ratownicy się mną zajmowali, nagle poczułam się bardzo spokojna i Nie odczuwałam strachu. Czułam jednak ogromną potrzebę, żeby powiedzieć mojej mamie, żeby przekazała dzieciom, że bardzo je kocham, Tak samo jak moją mamę i mojego męża. Podczas gdy to wszystko działo się w moim umyśle, ratownicy ze wszystkich sił próbowali ratować mi życie, bez uszczerbku na zdrowiu dla dziecka, które nosiłam w łonie.

Umierałam i nic mnie to Nie obchodziło, czułam tylko spokój. W pewnym momencie, przestałam oddychać tracąc świadomość. Pamiętam, że czułam wokół siebie obecność miłości Nie do opisania. Nie wiedziałam skąd ona pochodziła. Wiedziałam tylko, że jest ona wszechobecna. Miałam wrażenie, że znajduję się w tunelu, na końcu którego widać było światło. Czułam, że przemierzam ten tunel z zawrotną prędkością. Podczas gdy przez niego przelatywałam, mogłam dostrzec wszystkie sceny ze swojego życia i wszystkie osoby, które znałam i kochałam: było to niezwykle dziwne doświadczenie.

Kiedy dotarłam do końca tunelu, poczułam obecność mojego taty i jego miłość do mnie. Nie mogłam go zobaczyć, ale wiedziałam, że tam był i że mówił mi jak bardzo mnie kocha, że tęskni za nami wszystkimi, pomimo tego, że jest mu tam dobrze. Powiedział mi również, że to Nie jest jeszcze mój czas, że mam trójkę dzieci i kolejne w drodze, oraz że każde z nich potrzebuje matki. Było mi bardzo smutno, ponieważ chciałam zostać w tym niezwykłym miejscu. Nie byłam w stanie niczego zobaczyć, czułam tylko, że to miejsce jest niezwykłe. Nie rozmawialiśmy z ojcem za pomocą słów, lecz za pomocą myśli. Nagle zaczęłam kierować się w kierunku swojego ciała, poruszając się z zawrotną prędkością i słysząc ogłuszający dźwięk, który rozbrzmiewał w mojej głowie. Podczas mojej podróży powrotnej, mogłam dostrzec swoje ciało na oddziale intensywnej terapii oraz moją mamę i mojego męża stojących u boku mojego łóżka. Płakali i trzymali mnie za rękę. Mogłam także dostrzec pielęgniarzy, ratowników medycznych i lekarza, którzy się mną zajmowali. Próbowali mnie intubować. Z potężnym uczuciem wessania, wróciłam do mojego ciała. W tym samym czasie, zdając sobie sprawę z tego, że wróciłam do mojego ciała, zaczęłam wymiotować i odzyskałam świadomość. Była godzina 2:30 rano. Byłam nieprzytomna przez dwie i pół godziny. Pierwszą rzeczą, jaką wypowiedziałam do mojej mamy i mojego męża było: “Widziałam Światło!”. Wszyscy byli zdumieni, że byłam Tak bliska śmierci.

Wstępne informacje:

Płeć: Kobieta

Data wystąpienia DBS: Marzec 1997

Czy moment wystąpienia BDS można łączyć z wydarzenie, które było zagrożeniem dla Pani życia? Tak, atak astmy. Przestałam oddychać na 6 minut.

Elementy DBS:

Jak odczuwa swoje przeżycie? Pozytywnie

Czy zażywała Pani jakieś leki lub środki odurzające, które mogły mieć wpływ na Pani doświadczenie? Nie

Czy mógłby to być sen? Nie

Czy poczuła się Pani odseparowana od ciała? Tak, miałam wrażenie, że moja dusza unosiła się w powietrzu.

W którym momencie w trakcie swojego przeżycia, była Pani na najwyższym poziomie świadomości i uwagi? Byłam nieprzytomna.

Czas wydawał się Pani przyspieszać czy zwalniać? Wszystko wydawało się mieć miejsce w tym samym czasie; być może czas się zatrzymał, albo stracił znaczenie. Wszystko wydawało się Nie mieć nigdy końca.

Czy miała Pani inne wrażenia słuchowe? Tak, słyszałam duży hałas, huk.

Czy była Pani świadoma zdarzeń, które miały miejsce gdzieś indziej? Widziałam to, co działo się na wydziale intensywnej terapii. Próbowałam rozmawiać z moją mamą i moim mężem.

Czy przemierzała Pani tunel? Tak, tunel, w którym miałam wgląd do swojego życia. Był on ciemny, ale w głębi było widać światło.

Czy spotkała Pani lub odczuwała obecność osób zmarłych (lub żyjących)? Tak, mojego tatę. Nie byłam w stanie go zobaczyć, ale czułam jego obecność. Komunikowaliśmy ze sobą za pomocą myśli; powiedział mi, że muszę wrócić.

Czy widziała Pani nadprzyrodzone światło? Tak, czyste białe światło.

Czy miała Pani wrażenie, że znalazła się w nadprzyrodzonym świecie? Zdecydowanie był to mistyczny lub nadprzyrodzony wymiar.

Czy przypomniała sobie Pani jakiś epizod z Pani przeszłości? Byłam w stanie dostrzegać wydarzenia, które miały miejsce w moim życiu.

Bóg, duchowość i religia:

Jaka była Pani religia przed DBS? Nie potrafię powiedzieć.

Ziemskie życie niezwiązane z Religią:

Jakie zmiany nastąpiły w Pani życiu osobistym po DBS: Prawie nic się Nie zmieniło.

Czy w następstwie DBS ma Pani świadomość innych wydarzeń? Czuję, że tej samej nocy moje dziecko otrzymało duszę i że to stara dusza.

Czy w wyniku DBS Pani relacje międzyosobowe w znaczący sposób uległy zmianie? Czuję się pogodzona ze śmiercią, której już się Nie boję. Jestem również pewna, że Bóg istnieje, podobnie jak Raj.

Po DBS:

Czy w wyniku DBS Pani strach przed śmiercią się zmniejszył? Tak, mój strach związany ze śmiercią zmalał.

Czy Pani doświadczenie było trudne do opisania? Nie.

Czy jest jedna lub więcej części Pani doświadczenia, które mają dla Pani szczególnie ważne znaczenie? Tak, odczuwanie czystej miłości i konieczność opuszczenia mojego ojca.

Czy podzieliła się Pani swoim doświadczeniem z innymi? Tak, większość osób była szczęśliwa słysząc o moim przeżyciu, ale jestem pewna, że wiele z nich pomyślało, że był to tylko sen. Parę pielęgniarek okazało duże zainteresowanie tym tematem.

Czy podczas swojego życia miało miejsce wydarzenie, które było podobne w całości lub częściowo do Pani doświadczenia? Nie.

Czy jest coś jeszcze, co chciałaby Pani dodać w odniesieniu do swojego doświadczenia? Jestem pewna, że to co mi się przydarzyło, było prawdziwe. Chciałabym tylko móc przypomnieć sobie więcej szczegółów.