OPIS DOŚWIADCZENIA:

Nie jest do końca jasne czy to było OOBE. Mam uczucie że widziałam siebie jak mnie przewożą korytarzem szpitalnym. Kiedy odzyskałam przytomność miałam poczucie , że byłam w miejscu bardzo komfortowym i bezpiecznym.

Byłam w śpiączce przez dwa dni. Próbuję zrozumieć gdzie byłam i co się stało. Nie byłam w stanie rozmawiać, ponieważ miałam rurki w gardle z powodu zapadniętego płuca , więc komunikowałam się poprzez pisanie.

Pamiętam że miałam wielką ochotę na batonik Butterfinger. co było pierwszym co zjadłam gdy usunięto mi rurki. Byłam na oddziale intensywnej terapii przez jedenaście dni. Pielęgniarki powiedziały mi, że były zmuszone skrępować moje ramiona , aby ratownicy mogli mi pomóc. Ból był Nie do zniesienia. Morfina niewiele pomogła przy zgniecionych żebrach.

Dopiero kiedy przeniesiono mnie do izolatki zaczęłam zdawać sobie sprawę z tego co się stało. Podobno przyjęto mnie na izbę przyjęć jako DOA (przyjęty martwy) w dniu wypadku. Ekipa ratunkowa Nie mogła wyczuć pulsu. Wierzę, że gdyby Nie główny chirurg, który był na dyżurze kiedy przyjechałam karetką, Nie byłoby mnie tutaj. On naprawdę był moim aniołem. Próbowali przywrócić mi puls przez dosyć długi czas ale bez sukcesu i już byli gotowi przestać. Ale główny chirurg nakazał Nie przestawać. Nie był gotów się poddać bo miałam zaledwie dwadzieścia osiem lat w tamtym czasie.

Byłam hospitalizowana około dwa miesiące. Od 20/07/1979 do 17/09/1979. Moje obrażenia były dosyć rozległe. Miałam zapadnięte płuco, zmiażdżone żebra, miednicę i śledzionę, co skutkowało splenektomią , stłuczoną wątrobę, otwarte złamanie lewego piszczela i kości strzałki. Złamany nos i blizny na twarzy. Lekarze myśleli , że mój mózg będzie uszkodzony w wyniku obrzęku i wstrząsu. Dawali mi 10% szans na przeżycie. Byłam unieruchomiona przy pomocy specjalistycznego sprzętu przez cały pobyt w szpitalu. Nie jestem w stanie zliczyć ile operacji przeszłam podczas tych dwóch miesięcy. Nie wspominając o operacjach po wyjściu ze szpitala.

Informacje Ogólne:

Płeć: Kobieta

Data wystąpienia DBS: 20 Lipec 1979

Czy w chwili zdarzenia istniały okoliczności zagrażające Twojemu życiu? Wypadek

Elementy DBS:

Jak oceniasz treść swojego doświadczenia? Mieszany

Czy są jakieś leki lub zabiegi, które mogły mieć wpływ na to doświadczenie? Utrata przytomności

Czy to doświadczenie w jakikolwiek sposób przypominało sen? Jedyną rzeczą , która była jak sen to uczucie , że widziałam siebie jak mnie przewożono szpitalnym korytarzem. I oczywiście uczucie , kiedy odzyskałam przytomność , że byłam w miejscu komfortowym i bezpiecznym.

Czy czułeś się oddzielony od ciała? Nie jestem pewien Byłam nad moim ciałem i obserwowałam jak mnie wiozą korytarzem szpitalnym. Patrzyłam w dół na tył mojej głowy.

W którym momencie doznania twój poziom świadomości i czujności był najwyższy? Byłam totalnie nieprzytomna. Nie pamiętam niczego. Nie wiedziałam co się stało, dopóki Nie pokazano mi zdjęć samochodu z wypadku. Nie mogłam uwierzyć , że to wszystko się wydarzyło a ja nawet tam Nie byłam. Kiedy byłam w stanie już prowadzić i przejeżdżałam obok miejsca gdzie to się stało, czułam się trochę zaniepokojona. Bałam się , że bycie tam wywoła to zdarzenie ale na szczęście Tak się Nie stało , jeżdżę tą trasą codziennie od kiedy wróciłam do pracy.

Czy czas wydawał się przyspieszać lub zwalniać? Zdawało się, że wszystko dzieje się w tej samej chwili; lub czas się zatrzymał albo stracił znaczenie . Nie, do czau aż byłam półprzytomna i poczułam, że gdzieś byłam. Sądzę , że mogłabym to nazwać strefą bezpieczeństwa , spokoju i komfortu.

Proszę porównać swoje wrażenia słuchowe podczas doznania z codziennymi, które miałeś bezpośrednio przed doznaniem. Nie

Czy wchodziłeś do tunelu lub przemieszczałeś się przez tunel? Nie

Czy spotkałeś lub byłeś świadomy obecności jakichkolwiek zmarłych (lub żywych) istot? Nie

Czy widziałeś jakieś nieziemskie światło? Nie

Czy zdawało ci się, że wkraczasz w jakiś inny, nieziemski świat? Nie

Czy nagle miałeś wrażenie, że wszystko rozumiesz? Wszystko o wszechświecie Wiem tylko, że już Nie obawiam się śmierci.

Czy pojawiły się sceny z przyszłości? Nie

Czy dotarłeś do jakiejś granicy lub ograniczającej struktury fizycznej? Nie

Bóg, duchowość i religia:

Jaka była twoja religia przed doświadczeniem? Nie jestem pewien

Jaka jest teraz twoja religia? Liberalna

Czy zmieniły się twoje wartości i przekonania z powodu tego doświadczenia? Tak Nie boję się śmierci a jedynie cierpienia przed umieraniem.

Odnośnie naszego ziemskiego życia poza religią:

Doświadczenie na przestrzeni czasu było: Takie samo.

Jakie zmiany zaszły w twoim życiu po twoim doświadczeniu? I Wyrwałam się z mojego pełnego przemocy małżeństwa. Stałam się bardziej empatyczna i współczująca do innych. Rozwinęłam zdolności uzdrawiające. Znalazłam kochającego , wrażliwego i opiekującego się mną męża.

Czy twoje relacje z ludźmi zmieniły się w jakiś szczególny sposób z powodu twojego doświadczenia? Bardziej cenię samą siebie. Byłam w destrukcyjnym i przemocowym małżeństwie w czasie gdy zdarzył się wypadek. Ale to już przeszłość i Nie toleruję już żadnej przemocy. Jestem także bardziej empatyczna i współczująca dla ludzi. Zostałam masażystką i uzdrowicielką.

Po Doświadczeniu Bliskości Śmierci (DBS):

Czy masz jakieś psychiczne, niezwykłe lub inne specjalne zdolności po tym doświadczeniu, a których Nie miałeś przed nim? Tak Wierzę , że teraz mam znacznie silniejsze zdolności parapsychiczne.

Czy jest jakiś fragment lub kilka fragmentów twojego doświadczenia, które są dla ciebie szczególnie znaczące lub ważne? Najlepszą częścią jest zrozumienie śmierci na zupełnie innym poziomie. Odzyskanie zdolności chodzenia. Poczucie wewnętrznej sily , której wcześniej Nie miałam. Najgorszą częścią był ból i cierpienie , przez które przechodziło moje ciało.

Czy kiedykolwiek podzieliłeś się tym doświadczeniem z innymi? Tak

Czy kiedykolwiek w twoim życiu cokolwiek odtworzyło jakąkolwiek część tego doświadczenia? Nie jestem pewna . Przeszłam histerektomię w 1996 roku, która skończyła się krwotokiem i hospitalizowano mnie dłużej niż powinno. To doświadczenie wiązało się z dużym cierpieniem.

Czy jest coś jeszcze, co chciałbyś dodać mówiąc o swoim doświadczeniu? Mam dużo więcej szacunku do profesji medycznych. Jestem również świadoma jak to jest być całkowicie bezbronnym i zależnym od innych. Pytałam siebie , dlaczego ja przeżyłam. Wierzę , że to po prostu jeszcze Nie byłm mój czas ! Wciąż mam tutaj coś do zrobienia.

Czy są jakieś inne pytania, które moglibyśmy zadać, aby pomóc ci opowiedzieć o twoim doświadczeniu? W tej chwili Nie mam zdania.