Beschrijving Ervaring:

In de zomer van 1960 was ik waterskiën aan het leren, achter het bootje van mijn oom.

Omdat ik dolgraag weer wilde waterskiën, accepteerde ik het aanbod van een andere man die een krachtigere boot had. Ik was verbaasd over hoe harder het water aanvoelde op die hogere snelheid. Precies op het moment dat ik besloot over het kielzog van de boot te springen, naar rechts voor kalmer vaarwater, besloot de bestuurder een scherpe bocht naar links te maken. Het zweepslag-resultaat trok me met nog hogere snelheid over het water (“het knallen van de zweep''), en ik verloor mijn greep op beide touwen.

Ooggetuigen vertelden me naderhand dat ik een korte afstand hals over kop getuimeld had, als een kiezel die over de oppervlakte stuiterde. Met mijn voeten eerst ben ik erin gezonken. Het zwemvest werd tot mijn oksels omhoog geduwd en dat heeft de lucht uit me geperst. Mijn aanvankelijke onderdompeling ging dieper dan als ik er ooit eerder ingevallen was, omdat ik de hogere druk van het water kon voelen, en de koudere temperatuur naarmate ik dieper zonk. Na die eerste onderdompeling vocht ik om naar de oppervlakte terug te keren en probeerde naar lucht te happen, maar ik bleef water inademen van de golven die in mijn gezicht sloegen. Weer zonk ik onder de golven, nog steeds proberend te ademen, vechtend om de oppervlakte te bereiken. Toen ik die derde keer onder de golven gleed, veranderde alles.

Terwijl een warme gouden gloed me omhulde, veranderde het janken van de andere boten op het meer in de mooiste muziek die ik ooit gehoord had. Het was alsof duizend Mormonenkoren en orkesten van Philadelphia aan het optreden waren. In plaats van er tegenin te gaan legde ik mijn kin op mijn borst, hield mijn handen tegen mijn zij en begon een aangename daling naar de diepte. De gouden gloed veranderde in een gouden mist terwijl de hoogtepunten van mijn leven over mijn gesloten oogleden flitsten, alsof ik naar een film keek. Toen de film over was begon ik door de gouden tunnel te gaan en ik verlangde er naar om de schaduwfiguren aan het andere eind te ontmoeten, figuren waarvan ik aanvoelde dat ze familieleden waren die al lang geleden de aarde verlaten hadden. Toen werd ik plotseling hard met geweld door de tunnel teruggesleept.

Ik bevond me in een boot, mijn hoofd omlaag en met mijn benen hangend over de zijkant van de boot terwijl de bootbestuurder en de zoeker die meekwam zo snel mogelijk naar de oever aan het varen waren om een verdrinking te melden. Het stuiteren van de boot op het woelige meer werkte blijkbaar als reanimatie door het water uit mijn longen te persen, en heeft me mijn ademhaling terug gegeven. Tegen de tijd dat we de oever bereikten voelde ik me goed, en een half uur lang heb ik op het strand gezeten om uit te rusten. Toen ging ik weer terug het water in, omdat ik wist dat als ik dat niet zou doen, ik nooit meer zou durven te waterskiën.

De zoeker heeft me naderhand verteld dat hij meerdere malen omlaag gegaan was om me te vinden en te redden, en hij wilde het net opgeven. Hij besloot nog één keer naar beneden te duiken, en zijn hand raakte raakte de bovenkant van mijn hoofd. Hij vermoedde dat ik tussen de 5 en 7 meter onder was, en snel naar beneden zakkend. Hoewel ik het me niet herinner zei hij dat ik met hem had geworsteld alsof ik niet gered wilde worden. Dat was rond de tijd dat ik die fantastische ervaring had.

Omdat ik de dood ervaren heb, maak ik me geen zorgen over de dood en doodgaan. Als kind vroeg ik me af waarom de mensen in de kerk zongen en praatten over eens naar de hemel te gaan, maar de verwanten bleven maar huilen als de dood toch kwam. Als gevolg daarvan geloofde ik dat de werkelijke ervaring van sterven slecht was, maar dat alles in orde was zodra je in de hemel was. Na mijn ervaring is de dood en doodgaan geen slechte ervaring, maar in plaats daarvan zeer aangenaam.

Ik heb dit nooit aan iemand verteld tot ik in '63 getrouwd ben en het op een avond aan mijn bruid heb verteld. Niet lang daarna zijn Elizabeth Kuebler Ross and Dr. Raymond Moody begonnen met spreken en schijven over het leven na de dood.

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Man