Beschrijving Ervaring:

Ik ging naar het ziekenhuis op zaterdagochtend en kan me maar eventjes de spoedgevallen herinneren.  Mijn familie vertelde me dat ze op maandagochtend mijn zus naar her ziekenhuis hadden laten komen. Ze hadden me op levensondersteunende apparaten gezet en ik was gedurende bijna twee maanden weg.

Terwijl ik in coma lag kon ik de mensen in de kamer horen maar ik kon niet wakker worden, ik kon niet antwoorden. Ik herinner me dat ik het erg koud had en dat mijn zus me toedekte en mijn hand vasthield. Ik had hoge koorts.  Ik hoorde dat de verpleegster mijn zus een standje gaf omdat ze me had toegedekt. Ze zei dat ik geen dekens moest hebben door de koorts. Mijn zus zei tegen de verpleegster dat ze aan mijn gezicht kon zien dat ik het koud had en onrustig was.   Later vertelde ik haar dat ik me dat kon herinneren.  Ze bevestigde dat dat gebeurd was, grappig hoe zussen de uitdrukkingen in elkaar’s gezicht zo kunnen lezen.

Ik herinner me dat ik mijn broer’s stem in de kamer hoorde – hij had een vliegtuig genomen.  Toen ik zijn stem hoorde wist ik dat het ernstig met me was.  Ik weet nog dat ik me zo eenzaam en hulpeloos voelde.  Ik wist niet zeker waar ik was, mijn gedachten gingen rond.  Ik was zo blij toen ik stemmen in de kamer kon horen.  Stemmen horen was de enige indicatie dat ik nog in leven was.  Nadat ik het ziekenhuis had verlaten had ik steeds het gevoel dat ik terug moest gaan om families te vertellen dat ze hun dierbaren in een coma niet alleen moeten laten. Ik wist uit ervaring dat ze je kunnen horen.

Ik kreeg het gevoel dat ik steeds meer wegdreef.  Ik kan me herinneren dat ik God vroeg om alsjeblieft niet mijn hersenen uit te schakelen. Ik voelde dat dat het enige ding was; het enige teken dat ik nog leefde.

Toen voelde het alsof ik zomaar ergens in het donker was.  Ik denk dat ik echt aan het vechten was.  Ik herinner me een mannelijk wezen.  Ik herinner me dat hij met me praatte of mentaal communiceerde.  Hij vertelde me steeds weer dat het ok was om te sterven, niet zo hard te vechten en gewoon op te geven.  Hij was er een lange tijd.  Toen leek hij ineens een fout te maken.  Ik voelde dat hij kwaadaardig was en in mijn gedachten probeerde mij tot zelfmoord te brengen door op te geven.  Ik herinner me dat ik God om hulp vroeg en het kwaadaardige wezen was verdwenen. 

Toen herinnerde ik me in een helder verlichte plaats te zijn.  Het was alsof ik in de lucht was of in een wolk maar tegelijkertijd wist ik dat het geen wolk was.  Het was prachtig.  Het licht leek me vast te houden, net zoals iemand die je draagt of knuffelt.  De enige manier om het te beschrijven is het gevoel alsof ik een onderdeel van het universum was.  Ik herinner me dat ik niet verrast was, alsof ik altijd al geweten had dat ik hier binnenkort zou zijn, alsof ik er eerder was geweest.  Ik voelde me meer op mijn gemak dan ik me ooit had kunnen inbeelden.  Het voelde oprecht alsof ik terug was waar ik vandaan kwam en dat ook wist.  Er was verder niemand.

Toen zag ik vanuit de verte iemand naar me toekomen.  Hij stond rechtop als een mens, maar had een soort elektrische energie om hem heen.  Ik herinner me niet dat hij sprak, in het begin. Ik weet dat ik op een kinderlijke manier tegen hem zei, "Jij doet dit allemaal," en bijna voordat het uit mijn stem of gedachten kwam wist ik dat hij God was.  Ik vond dat ik zo oneerbiedig was geweest en wist niet wat ik moest doen.  Hij communiceerde met me met zijn aanwezigheid.  Ik kan me niets herinneren van wat hij zei maar weet dat ik me geweldig bij hem voelde en op mijn gemak, niet alleen met zijn aanwezigheid maar met mijn leven en met wat ik toen ervoer.  Ik was totaal niet bang.  Ik herinner me dat het voelde alsof mijn hersenen zich openden en alle antwoorden op het leven er ineens waren, en heel snel door mijn hoofd vloeiden, alsof alle problemen van de wereld (niet alleen de mijne) allemaal ok zouden zijn.  Ik herinner me dat ik het amusant vond dat alles, en ik bedoel echt alles, het goede, het slechte en het lelijke in de wereld allemaal onder controle was.  Het was allemaal gepland en bijna niet eens echt.  Het voelde alsof daar waar ik was de realiteit was en dat het leven-gedeelte allemaal een droom was geweest, een test of een ervaring, en om een of andere reden kwam ik terug.

Ik heb er het afgelopen jaar mee geworsteld – was zelfs boos omdat ik niet mocht blijven.  Ik kan het me niet allemaal herinneren – stel het soms nog steeds in vraag – tot op de dag van vandaag heb ik nog snelle flitsen – herinneren me dingen die ik, denk ik, vergeten was – zoals mijn psycholoog zei – die trouwens erg veel steun heeft gegeven. Ik heb geluk gehad en een goede gevonden -- ze vertelde me dat dit dezelfde wijze is waarop we in God geloven maar het niet zeker weten. Ik kan blijven geloven dat het echt gebeurd is en op een dag waarop ik hem weer ontmoet zal ik hem vragen, "Weet je nog, in April 2001— is dat echt gebeurd?"  Dan zal ik de antwoorden met zekerheid kennen maar in de tussentijd moet ik op deze aarde blijven leven en proberen bij mijn verstand te blijven terwijl ik alle antwoorden probeer te herinneren – wie weet – misschien blijf ik het me herinneren en tegen de tijd dat ik ga, zal ik het weten.

Achtergrondinformatie:

Geslacht:    Vrouw

Datum BDE:  04/21/2001-06/2001

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring?    Ja   Ziekte    werd opgenomen voor longontsteking met infectie en op levensondersteunende apparaten gedurende bijna 2 maanden – de dokters vertelden mijn familie dat ze niet dachten dat ik het zou overleven – de dokter zei dat het een wonder was dat ik er nog steeds was – hij dacht dat ze me hadden verloren    De dokters hadden bijna alle hoop opgegeven – een dame die net voor mij was opgenomen met dezelfde longontsteking was er aan gestorven – toen ze me van de levensondersteunende apparaten haalden hadden ze mijn familie opgeroepen voor het geval dat ik het niet zou overleven – maar dat deed ik wel.

BDE elementen:

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring?     Gemengd

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben?   Onzeker   Ik weet niet echt welke medicijnen ze me hadden gegeven. Ik ga er van uit dat dit typische medicijnen voor mijn toestand waren, sommige waarschijnlijk erg goed.

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom?   Nee, nee, nee

Voelde je je afgescheiden van je lichaam?   Ja   Ik herinner me dat ik neerkeek op de verpleegsters en de dokter die op mij werkten.  Ik herinner me dat ik medelijden had met de verpleegster omdat de dokter in paniek tegen haar schreeuwde.  Ik had ook medelijden met de dokter omdat hij zo hard vocht om mij in leven te houden.

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid?     In een coma.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging?   Alles leek ineens te gebeuren; tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis  

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring.   Nee  

Ben je in of door een tunnel gegaan?   Onduidelijk  Ik weet niet of het een tunnel was of niet, toen ik in het donker was.  Ik wist niet waar ik was.  Ik denk niet dat het in me opkwam – maar er was geen licht.

Was jij je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen?     Ja     De eerste man die ik in het donker tegenkwam was naar mijn overtuiging de duivel in persoon.  Hij was zo charismatisch en sluw.  Toen ik in het licht was, was ik er oprecht van overtuigd dat het God was, dat was het gevoel dat ik er aan overhield – mijn wereldse geest worstelt nog steeds met dit alles maar er is iets in mijn hersenen, mijn hart en mijn ziel dat gelooft dat dit allemaal echt was.  Ik herinner me niet iemand anders gezien te hebben – maar ik heb een innerlijk gevoel dat het wel zo was.

Heb je een onaards licht gezien?   Ik bevond met in het licht.  Ik voelde me alsof ik onderdeel was van het licht.  Het was heel helder maar troostgevend.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong?    Een duidelijk mystiek of onaards gebied

Welke emoties voelde je tijdens de ervaring?     Verwondering, tevredenheid, liefde voor het leven en het leven na de dood.

Leek je opeens alles te verstaan?     Alles over het universum    

Heb je beelden gezien uit je verleden?   Kan me dat niet herinneren.  Ik had wel het gevoel dat alles in mijn leven ok was.  Ik kwam terug met een gevoel dat ik nu weet dat God niet verwacht dat onze levens perfect zijn.

Waren er beelden uit de toekomst?    Beelden van de toekomst van de wereld     Ik kwam terug met een gevoel dat alles op aarde slechts een voorgaand ding is.  We hebben vreselijke oorlogen meegemaakt, en veel slechte dingen gebeuren in onze wereld, maar we moeten gewoon doorgaan want zelfs met alle hartepijn en horror, het gaat over en op een dag kijken we terug op dit leven alsof het een droom was, alsof het nooit echt gebeurd is.  Ik zeg niet dat we niet het beste kunnen maken van onze eigen levens, en zoveel mogelijk doen om het leven beter te maken voor zoveel mogelijk anderen zolang we hier zijn, maar neem het niet allemaal zo serieus elke dag – het beste komt echt nog.

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield?     Nee

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren?   Nee  

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring?     Onduidelijk    Ik ben katholiek opgevoed - ben niet echt actief maar het laat je niet volledig los – de laatste jaren vroeg ik me af of we echt ergens naar toe gaan als we sterven of gaan we gewoon dood ? Ik heb altijd in God geloofd maar nooit in satan – ik heb altijd geloofd dat mensen slechte dingen doen door hun eigen zwakte – nu geloof ik dat satan bestaat

Welke godsdienst beoefen je nu?     Vrij   ik ben verward maar sinds de ervaring geloof ik dat God almachtig werkelijk bestaat – ik geloof dat hij evenveen een odnerdeel van het universum is as de lucht en het licht – hij is een onderdeel van de hele natuur – ik geloof dat satan bestaat om op onze zwaktes in te spelen – ik weet niet of ik ergens nog in een religieuze groepering zou passen

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring?    Ja    Heb ik denk ik al aangegeven

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE:     Ongeveer hetzelfde

Wat is er veranderd in je leven na je ervaring?   Elke minuut van elke dag, alles aan me, en toch ben ik hetzelfde – heel vreemd.

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring?   Op vele wijzen die ik niet helemaal kan uitleggen.  Ik ben er mee bezig.  Soms heb ik meer geduld met mensen, soms voel ik me erg ongeduldig.  Ik ben echt veel veranderd.

Na de BDE: 

Was de ervaring moeilijk te verwoorden?     Ja     Ik heb me nooit mijn dromen herinnerd.  Maar als ik er een heb weet ik dat het een droom is zodra ik wakker word.  Ik heb wel eens medicijnen genomen die vreemde dromen veroorzaakten en wist dat het dromen waren -- de dromen verdwenen.  Het eerste wat ik tegen mijn dokter zei toen ik wakker werd was dat ik met de duivel aan het bekvechten was.  De dokter vroeg me later wat ik bedoeld had.  Ik durfde het hem niet te vertellen.  Ik dacht dat hij zou denken dat ik hersenbeschadiging had en me niet naar huis zou laten gaan.  Het afgelopen jaar haal ik me elkde dag de ervaring voor de geest, alsof het me achtervolgde, hoe hard ik ook probeerde om het van me af te zetten. Dromen doen dat niet met je -- de ervaring liet een gevoel achter in mijn hart en ziel dat bij me blijft.  Ik weet dat er ergens in mijn hersenen een heleboel kennis zit dat daar is neergezet toen ik bij God was.  Ik herinner me dat mijn gedachten zo helder waren, 'slim', alwetend, teverden met het leven en het bestaan, alsof ik mijn hele brein tegelijkertijd kon gebruiken, heel eventjes – hij heeft het misschien weggenomen maar ik voel constant dat er is is dat ik vergetn ben en dat ik zo graag terugwil.  Ik weet dat het onsamenhangend klinkt -- de ervaring gaf me mee dat onze geest en ziel een onderdeel van het universum zijn.  Ik bedenk me juist iets.  Ik vraag me af of, als je steft en je laat het leven los, en het enige wat overblijft van je lichaam is je brein, en het ledigt zich van alle wereldse gedachten, dat misschien dan je brein verandert.

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring?     Onduidelijk     Toen ik thuiskwam brandden alle lampen steeds door als ik de lichten aandeed. Het werd zo erg dat mijn dochter niet wilde dat ik de lichten in haar kamer aanraakte.  Dit duurde een paar maanden.  Ik dacht seetds dat er iets mis was met de elektriciteit of met hoe ik liep.  Ik las laatst ergens iets dat iemand hetzelfde probleem had na zijn of haar BDE. Toen vroeg ik me af of dat er iets mee te maken had – mijn dochter doet haar lampen niet doorbranden.  Het gebeurt nu niet meer.

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou?      De ervaring van een leven na de dood en de wetenschap dat het echt bestaat.  Het ergste was dat Satan echt bestaat.  Ik had nooit eerder in de slechterik geloofd.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen?     Ja     De psychologen hebben me ervan overtuigd dat ik echt een wonderlijk fenomeen heb meegemaakt.  Ze helpen me een evenwicht te bewaren tussen het verwerken en er niet gek van worden.  Ik vertelde het tegen mijn zus, denkende dat ze me voor gek zou verklaren, of dat het de drugs waren.  Ze zei dat ze kon zien toen ik thuiskwam uit het ziekenhuis dat er iets met mij gebeurd was.

Heeft er ooits iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring?     Nee   Je zou het post-traumatische stress of zo kunnen noemen.  Ik denk gewoon dat het herinneringen zijn die een voor een terug komen, niet alleen wanneer ik het probeer te herinneren maar wanneer ik dat niet doe en er eentje naar boven komt drijven.

Is er nog iets dat je wil toevoegen over je ervaring?    Zoals je nu wel kan zien heb ik het gevoel dat er zoveel in me is dat ik het nooit allemaal kan vertellen.  Ik weet niet eens welke woorden ik moet gebruiken.  Het voelt echt goed om zoveel hiervan te vertellen -- de psychiaters geven je maar 45 minuten.  Trouwens, ze hebben wel getuigd dat ik niet gek ben.  Dat was een opluchting.

Zijn er andere vragen die we kunnen stellen om jouw ervaring beter te begrijpen?      Gewoon doorgaan.  Mensen die een NDE hebben meegemaakt hebben de behoefte hier over te praten en van andere te horen wat zij hebben meegemaakt en of het de wetenschap en religie bepaalde inzichten geven, dat zou mooi zijn.  Ik denk dat we allemaal zouden willen weten wat er met ons gebeurd is.