Beschrijving Ervaring:

Op 16 juni, 2001, tijdens de motorfietsen week, om ongeveer half 3 reed ik terug naar mijn kampeer plaats. Ik was een passagier op de Harley van mijn vriend. Er waren nog drie anderen vrienden bij ons. We reden een bocht om toen een enorme Dodge 4x4 met king Cab een u-bocht maakte. De truck nam beide rijstroken in beslag. We konden nergens heen en we konden niet stoppen. Onze snelheid was ongeveer 65 km per uur en we blokkeerde onze remmen toen we de truck zagen. Mijn vriend en ik zijn tegen de zijkant van de truck gebotst.

Ik werd ongeveer 9 meter de lucht in gegooid en landde ongeveer 15 meter weg van de motorfiets. Ik had geen helm op en kwam op mijn hoofd terecht. Bij het ongeluk brak ik mijn schedel en verloor ik alle vitale funkties. Ik kan het meeste wat er daarna gebeurde niet goed meer herinneren. Wat mij later verteld is dat één van de twee motorfietsen die met ons meereden ook de truck hadden geraakt. Op de motorfiets die de truck niet raakte waren twee goede vrienden. Ze renden terug naar de bocht en stopte het aankomende verkeer. Als ze dat niet gedaan zouden hebben, zouden we waarschijnlijk door de volgende auto die de bocht om kwam overgereden zijn.

De eerste auto die kwam stopte en hielp ons. In the auto waren twee politieagenten die geen dienst hadden. Ironish genoeg was één van hen een paramedicus. Ze heeft me gereanimeerd en mijn leven gered. Ze drukte zo hard op mijn borst dat ze één van mijn ribben brak. We werden allemaal naar het ziekenhuis vervoerd. Nadat ik was gereanimeerd, werd ik wakker en begon te praten. Zelfs in het ziekenzuis was ik voor het grootste deel van de tijd wakker. Ik kan me echter niet herinneren dat ik bij bewustzijn kwam totdat ik al uren in het ziekenhuis was.

Wat ik me herinner zijn de gekleurde zwaailichting, waarschijnlijk de zwaailichting van de reddings- en politieautos. Ik herinner me dat ik een meisje op een brancard zag liggen vanuit de lucht. Het was waarschijnlijk dat ik mezelf zag, aangezien ik de enige Vrouw bij het ongeluk was. Vreemd genoeg herinner ik me ook vaag dat mijn nek werd bijgesteld toen ik op de brancard werd gelegd, wat ongeveer drie seconden duurde.

De eerste keer dat ik me herinnerde dat ik wakker was was in het ziekenhuis. Ik vroeg de verpleegster waarom ik daar was. Ze legde me uit dat ik in een ongeluk was geweest en ineens dacht ik: “Oh ja!” en ik herinnerde me alles van het ongeluk dat ik me nu nog herinner. Wat voor mij zo vreemd lijkt, is dat ik van anderen die bij het ongeluk waren hoorde dat ik wakker was op de plaats van het ongeval en ook gedurende een uur terwijl ik in het ziekenhuis werd getest. Maar toen ik weer bij bewustzijn kwam, had ik het gevoel dat ik net wakker was geworden uit een slaap die zo diep en comfortabel was, dat het griezelig en beangstigend was.

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Vrouw

Datum BDE: 6/16/2001

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Onduidelijk. Ongeval.

BDE elementen:

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Gemengd.

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Ja. Toen ik bij bewustzijn kwam, voelde het alsof ik ontwaakte uit de meest vredige en diepe slaap die je je maar kunt voorstellen. Ik weet niet zeker of dit intense gevoel van ontspanning te wijten was aan de morfine die ze me in het ziekenhuis gaven.

Leek de ervaring op één of ander manier op een droom? Ja, ik dacht dat de hele ervaring een droom was tot de verpleegster me vertelde waarom ik in het ziekenhuis was.

Voelde je je afgescheiden van je lichaam? Ja, ik was wakker maar ik kan me niet herinneren dat ik wakker was. Gedurende de tijd wanneer de mensen me vertelde dat ik wakker was en praatte, herinner ik me volledige andere dingen.

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid. Ik varieerde van klinische dood en bewusteloos, tot in en uit bewustzijn vallen, tot bewustzijn. Ik denk echter niet dat ik ooit echt alert was. Ik had een ernstige hersenschudding, dus ik voelde me maandenlang niet alert.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Alles leek ineens te gebeuren; of tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis. Toen ik ervaarde wat volgens mij een buitenlichamelijke ervaring was, verloor ik all gevoel voor tijd. Ik verloor alle tijd. Ik verloor alle tijd vanaf het tafereel van het ongeval, in de ziekenwagen gaan, totdat ik wakker werd (uren nadat ik in het ziekenhuis was aangekomen).

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor die je had net vóór het moment van de ervaring. Er werden dingen om me heen gezegd en ik was me er enigszins van bewust dat er achtergrondgeluiden waren, maar ik hoorde het niet. Het was alsof het er was, maar het was ver weg en zo gedempt op dat moment ik me er niet van bewust was.

Ben je in of door een tunnel gegaan? Nee

Was jij je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Nee

Heb je een onaards licht gezien? Ja. Ik zag felle lichtflitsen, zowel wit als gekleurd. Als ik nu veel zwaailichten van ambulances, brandweerwagens en politie zie, krijg ik een heel onrustig gevoel.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Nee

Welke emoties voelde je tijdens de ervaring? Doodsbang, moe, kalm, verwarred, ontspannend, bezorgd.

Leek je opeens alles te verstaan? Ik had het gevoel dat er een aanwezigheid bij me was, die me kalm hield en me geruststelde dat alles zou goed komen. Maar ik zag nooit iets of iemand en ik praatte nooit met iets of iemand. Ik voelde me gewoon niet alleen. Het is moeilijk te beschrijven. Ik voelde niet dat er iets of iemand daar was; Ik had gewoon niet het gevoel dat ik geïsoleerd was en alleen door alles heen moest gaan.

Waren er beelden uit de toekomst? Nee

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Nee

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd tegen mijn zin teruggezonden.

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Onduidelijk Praktiserend Katholiek

Welke godsdienst beoefen je nu? Gematiged. Ik beoefen mijn geloof niet meer zo trouw als vroeger.

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Ja. Mijn levenshouding is aanzienlijk anders. Ik ben me enorm bewust van mijn eigen sterfelijkheid. Ik vraag me altijd af over vragen als; Waarom zijn we hier op aarde? Is er iets meer? Ik geloof meer in geesten en vraag me af of ik ooit kan leren hoe ik mijn energie kan kanaliseren om met hem te praten.

Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE: Vermeerderd

Wat is er veranderd in je leven na je ervaring? Ik bekijk de wereld anders. I ben dankbaar voor alles wat ik heb.

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Na mijn ervaring realiseerde ik me dat ik voor de ervaring veel motivatie had verloren. Ik dacht dat alle kansen om die avond te overleven tegen me waren, toch overleefde ik het. Er moet een reden zijn waarom God me hier wil hebben. Ik besloot mezelf te heroriënteren en ga in september 2003 Rechten studeren.

Na de BDE:

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Ja. De intense, ijzingwekkende angst, de ongelooflijke maar griezelige slaap waaruit ik ontwaakte, en de gefragmenteerde beelden die ik me herinner.

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Nee

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? Het ergste van deze ervaring was mijn extreme angst voor de dood die ik daarna voelde. In het begin wou ik dat ik bij het ongeluk was omgekomen, want ik had het gevoel dat ik het nooit had geweten en het was niet zo erg. Ik voelde dat het al voorbij was, nu moet ik het opnieuw herleven. Ik stelde me voor dat ik op elke denkbare manier zou sterven. Het was erg verontrustend om mensen in films te zien sterven, omdat ik me voorstelde dat ik zo zou sterven.

Het beste gevolg van dit ongeluk is mijn eigen zelfbewustzijn. Ik ben gefocust en gemotiveerd. Ik zie het leven voor dingen die ik nooit eerden zou hebben gehad. Dit ongeluk heeft ook mijn fantasie en nieuwsgierigheid aangewakkerd.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja. Ik heb mijn ervaring met niet veel mensen gedeeld. Ik heb het gevoel dat als ik dat doe mensen het meestal niet begrijpen. Het is niet dat ze me niet willen geloven, het is dat ze sceptisch zijn over het onderwerp. De enige mensen met wie ik denk dat ik het leuk zou vinden om erover te praten, zijn mensen die een gelijke ervaring hebben gehad.

Heeft er ooits iets in je leven je hetzelfde gevoel gegeven als jouw ervaring? Ja. Het kijken van sommige films waarin mensen op een vergelijkbare manier sterven of gewond raken, kan de hele ervaring voor mij opnieuw activeren. Ik heb ook dromen over het ongeluk. De lichten op reddingsvoertuigen kunnen emoties van het ongeval opwekken.

Is er nog iets dat je wil toevoegen over je ervaring? Geen antwoord.

Zijn er andere vragen die we kunnen stellen om jouw ervaring beter te begrijpen? Ik vraag me soms af of anderen die diepe slaap ervaren die zo comfortable was dat het eng was.