Beschrijving Ervaring:

(Een overdosis drugs die fataal was. Hij werd wakker toen hij gereanimeerd werd op de eerste hulp.)

Ik nam paddo's, rookte marihuana en snoof lachgas. Ik had net een enorme ballon met lachgas gevuld en nam er een enorme trek van. Terwijl ik dat deed, ging mijn zicht over in sterren en tintelingen, zoals wanneer je je ogen sluit en op je oogleden duwt. Alleen was dit mooier. Ik voelde een warme tinteling vanaf de top van mijn hoofd, via mijn schouders naar beneden, en toen kwam het bij mijn navel, mijn hele bovenlichaam was gevoelloos, alsof er elektriciteit doorheen stroomde, maar zonder de pijn of de bijtende stank. De tintelingen gingen door tot in mijn bekkengebied en rond mijn achterste. Er was een lichte pijn in mijn testikels, meer een doffe pijn die snel afnam. De tintelingen baanden zich een weg naar mijn anus en leken in intensiteit toe te nemen tot ze zich met geweld een weg baande naar mijn rectum. Ik herinner me een gevoel van complete en volkomen liefde en extase. Ik wilde kreunen, maar mijn toch al gevoelloze gezicht wilde niet meewerken.

Ik bevond me plotseling boven in mijn kamer. Mijn vrienden zaten beneden me, en ik kon door de dichte wolk marihuanarook heen zien dat ze hysterisch naar me wezen en lachten. Ik kneep mijn ogen dicht en kon niet zien waar ze naar wezen, totdat de rook eindelijk verdween en ik kon zien dat ze geïntrigeerd waren door de enorme erectie die mijn broek met moeite kon bedwingen. Ik had een korte maar humoristische gedachte dat als ik mezelf ooit zou gaan beffen, dit het moment was. Het klinkt nu grof, maar dat dacht ik echt. Vreemd. Het voelde niet echt als een droom, behalve dan dat het gebrek aan zwaartekracht de wetten van de fysica verraadde, zodat mijn 'hersenen' me vertelden dat dit niet echt moest zijn. Verder voelde het totaal levendig.

De effecten van de drugs die ik had ingenomen waren niet voelbaar in mijn "astrale projectie" van mezelf. De angst kwam snel daarna. Ik was bang en vreemd genoeg boos op mijn vrienden omdat ze nog steeds lachten om mijn nu dode lichaam. Ik wilde naar hen schoppen, maar vreesde dat mijn voet dwars door hun lichaam zou gaan, dus ik durfde het niet te proberen, omdat ik intuïtief voelde dat ik alle verstand zou verliezen als mijn theorie over mijn ongrijpbaarheid bewaarheid zou worden. Ik keek verbijsterd toe hoe mijn vrienden, die blijkbaar dachten dat ik was flauwgevallen, met permanente stift op mijn gezicht begonnen te tekenen. Eén ging zelfs zover dat hij zijn slappe penis tevoorschijn haalde en ermee poseerde bij mijn gezicht, terwijl een ander een foto nam met een polaroidcamera. Ik kon niet geloven dat dit mijn lot was. Ik verloor uiteindelijk alle kalmte en begon wild te zwaaien naar mijn kameraden terwijl ze de snor die ze op mijn gezicht hadden getekend afmaakten.

Mijn astrale zelf zwaaide zo hard dat ik dwars door de kamer ging, door een muur en in de aangrenzende badkamer. Het was ongelooflijk dat ik de holle ruimtes en bedrading in de muur kon zien terwijl ik er doorheen ging. Ik wilde wakker worden als dit een droom was, maar ik wist maar al te goed dat het niet zo was. Ik keek naar beneden in de kamer waar ik was beland en zag een andere kennis van mij heftig overgeven in het toilet onder mij. Ik merkte op dat, hoewel ik hem kon horen kokhalzen, ik zijn walgelijke stank gelukkig niet kon ruiken.

Terwijl ik mijn ogen sloot in ongeloof over mijn benarde situatie, voelde ik plotseling een vreemd gevoel van versnelling. Ik hield mijn ogen een paar seconden dicht, de versnelling was opwindend en toen angstaanjagend. Het werd steeds sneller en sneller en sneller, tot ik het gevoel had dat ik vernietigd zou worden als ik een stofje tegenkwam. Dit was nog steeds mijn op natuurkunde gebaseerde geest die probeerde normale eigenschappen toe te schrijven aan mijn paranormale ervaring.

Plotseling voelde ik me in een helder licht. Het was getint met blauw en zilver. Zoals een plasmabal, die je in sci-fi films ziet. Er was een elektriciteit aan de - ether. Het was onwerkelijk. Ik zweefde, mijn hele lichaam, als ik dat al had, was onzichtbaar, zelfs mijn oogleden en hoofd waren onzichtbaar. Ik probeerde mijn ogen te sluiten, maar dat lukte niet. Ik weet niet of ik door mijn oogleden zag, of dat ik ze niet meer had. Plotseling kwam het gevoel van snelheid terug. Ik gromde, zo niet hardop, dan toch in gedachten, toen ik van nul naar lichtsnelheid ging; dat nam ik tenminste aan.

De tunnel veranderde nooit van perspectief. Het voelde alsof ik er met een verbazingwekkende snelheid in viel, maar de tunnel leek met mij mee te vallen, want ik leek er nooit dichterbij te komen. Er was een steeds groter wordend geluid dat zich onder mij bevond. Het was een vreemd, metaalachtig, "Shirp shirp!" - Zoals wanneer zwaarden elkaar ontmoeten in de strijd. Hoe vreemd die beschrijving ook klinkt, 'Shirp shirp, PING!'. Ik schrok me rot van die ping. Het was zo luid en direct dat het me deed schudden in mijn kern, als ik die nog had. Ik besefte dat ik misschien op weg was naar de hel, en dat dit het geluid was van Satans zweep. Het slaat nu nergens op, maar dat is de gedachte die bij me opkwam.

Er was een luide, SHHHHHHHIP. Alsof er plotseling lucht uit een ballon werd geblazen. Toen was er een wit allesomvattend licht - wit en helder als alles wat ik zou kunnen beschrijven, maar niet pijnlijk voor de ogen. Dit vervaagde, vreemd genoeg, tot een wit zandstrand - ik dacht dat dit misschien de hemel zou zijn. Ik scande mijn horizon; het was het mooist denkbare strand - letterlijk. Ik geloof dat ieders versie van het hiernamaals is aangepast aan die persoon. Dit was mijn constructie. Plotseling werd ik me bewust van een andere aanwezigheid.

Er was een Man, eind veertig met een baardgroei van drie dagen. Ik voelde me nu normaal. Ik voelde me zoals vroeger, met mijn lichaam intact. Ik vroeg hem: "Ben jij God?" Hij zei in gebroken Engels: "No, me llama Es' Peco". Ik spreek geen Spaans, dus misschien heb ik dat verkeerd gespeld. Ik werd getroffen door een gevoel van absurditeit. Ik ben gestorven en ga de eeuwigheid doorbrengen met een immigrant die Peco' heet? Die niet eens Engels kan spreken? Ik deed een onderbuik controle om vast te stellen of ik echt dood was. Of ik ben dood, of dit is een hel van een buzz, dacht ik. Ik lachte niet, maar registreerde het bij mezelf. Plotseling begon Peco tegen mij te praten, niet in woorden, maar in beelden en concepten die hij aan mij doorgaf via mind speak, of telepathie - maar ik denk dat telepathie vermoedelijk net zo werkte als verbale communicatie - hoe dan ook.

Ik vroeg in mijn hoofd of er reïncarnatie is, en hij antwoordde bevestigend door mij enkele van mijn vorige levens te laten zien. Ik kon verschillende aspecten van deze levens zien en ze waren niet vertrouwd, maar ze waren vreemd genoeg troostend. Alsof ik naar een jongere broer keek of zo - te vreemd om te beschrijven.

Ik vroeg Peco waar we waren en hij liet me een mentaal beeld zien van een planeet die meer groen dan blauw was. Hij gaf me het woord 'Midus 22'. Ik vroeg hem of dit een andere wereld was en hij antwoordde terug dat het niet alleen een andere planeet was, maar een andere dimensie parallel aan de mijne. Ik vroeg of deze planeet bewoond was en hij knikte alleen maar, alsof hij wilde zeggen 'daar'. Ik draaide me om en zag een familie met elkaar omgaan zoals ze dat op Aarde zouden doen. Ze gooiden enorme groene stenen in de vorm van bollen. Ik verbaasde me over hun kracht en Peco vertelde me dat het de manier was waarop de zwaartekracht bepaalde voorwerpen beïnvloedde, niet de kracht van de kinderen. Ik was verbaasd.

Ik vroeg Peco hoe lang ik erover deed om in Midus te komen; natuurkunde op de middelbare school leerde me dat je niet sneller dan de lichtsnelheid kon reizen. Peco keek naar het horloge op zijn arm, schudde ermee, hield het tegen zijn oor en haalde toen op een totaal vervelende manier zijn schouders op - zelfs in het hiernamaals, dacht ik. Hij wees me erop dat ik geen afstanden had afgelegd, maar door dimensies. Hij gaf me een korte les aan de hand van rudimentaire voorbeelden. In mijn gedachten zag ik een beddengoed. Voorwerpen rollen rond, reizen naar verschillende plaatsen op het laken. Grote voorwerpen maken een inkeping in het laken; dit is de zwaartekracht van een voorwerp. Grote voorwerpen, die een grote deuk maken, hebben andere kleine voorwerpen die erin rollen. Blijkbaar in een soort baan. Toen nam hij een dolk, in mijn gedachten, en stak in het laken. Toen hij zijn vinger door het laken stak, wees hij naar mij. Dus ik had geen afstand afgelegd om bij Midus te komen, ik was door het weefsel van de ruimte-tijd gereisd. Dus dit is de dood, dacht ik. Coooool. Vreemd, ik weet het, maar dat was een passende reactie op dat moment. Dit gebeurde allemaal zonder te spreken.

Om een lang verhaal korter te maken. Peco en ik liepen rond, hij legde verschillende aspecten van de omgeving uit. Het was leuk. Het was een zeer aangename planeet. Zoals Montana in de lente. Ik begon een brandend gevoel in mijn borst te voelen; de meest intense pijn van mijn leven/naasten. Peco stuurde me een bericht. Hij vertelde me dat het nog niet mijn tijd was; hij deelde mee dat we weliswaar meer dan een uur samen hadden doorgebracht, maar dat de tijd niet evenredig was tussen dit universum en het mijne, zodat er op Aarde slechts een korte tijd was verstreken. Ik dacht aan hem als dank voordat ik een gevoel van vallen kreeg. Niet de plotselinge en intense versnelling zoals eerder, maar gewoon alsof ik een grote afstand viel.

Ik werd wakker op Aarde toen de moeder van mijn vriend, die verpleegster was in het plaatselijke ziekenhuis, mijn lichaam reanimeerde. Ik had het zo koud. Ik wist niet of het het contrast was van de hitte van Midus, of het gebrek aan bloedtoevoer. Ze vertelde me dat ik meer dan tien minuten niet had geademd. Eigenlijk vertelde ze me dit iets later, maar omwille van de tijd... terwijl ze mijn gezicht afveegde met een soort natte doek. Ze vertelde me dat ik werd opgestuurd voor een CAT-scan (computerondersteunde tomografiescan) en dat wanneer je een tijdje niet ademt, er hersenbeschadiging optreedt. (Ik herstelde en door de omstandigheden heb ik mijn verhaal nooit verteld, tot nu.

Hoewel, het enige wat mijn vrienden niet kunnen verklaren is, hoe ik wist in wiens #$% ik mijn voet moest breken. Ze hadden nooit gedacht dat ik boven bij het plafond zou zweven toen ze foto's namen en op me schreven. Dus ik wist precies wie verantwoordelijk was.

Commentaar van Paul, een van onze Spaanstalige lezers:

Chris D. zei dat de Man zei 'me llama Es Peco'. Dat slaat nergens op in het Spaans. Het correcte gebruik van de woorden is 'me llamo' of 'ik noem mezelf'. Het laatste deel moet zijn naam zijn. Ik denk dat hij waarschijnlijk Espejo heette. Hij zei: "Ik noem mezelf Spiegel. Mogelijk El Espejo - De Spiegel.

Achtergrondinformatie:

Geslacht: Man

Datum BDE: 12/4/2000

Was er een levensbedreigende gebeurtenis op het moment van de ervaring? Nee Ongeval Ik ademde niet meer. Eerst was ik bezorgd, maar na een tijdje leerde ik ermee leven - of eigenlijk niet. Ik leerde dat ik niet leefde zonder.

BDE elementen :

Hoe schat je de inhoud in van je ervaring? Positief

Kan drugs of medicatie de ervaring beïnvloed hebben? Ja Ja, ik gebruikte de volgende geestverruimende middelen: marihuana, cocaïne, alcohol, paddo's en dextrine.

Leek de ervaring op één of andere manier op een droom? Het was precies als een droom, alleen sliep ik niet, ik wist alles wat er gebeurde, en zeker - mijn ogen waren open - alleen waren het niet mijn echte ogen, maar mijn ECHTE ogen. Ik kon de binnenkant van mijn schedel zien, maar van bovenaf. Ik zweefde rond in mijn eigen hoofd en kon er dwars doorheen kijken. Ik weet niet zeker hoe ik wist dat het mijn hoofd was, want het moet onzichtbaar zijn geweest, maar ik heb nog nooit iets van buiten mijn hoofd gezien, dus ik denk dat het een veronderstelling is - maar wel een goede, hoop ik.

Voelde je je afgescheiden van je lichaam? Ja, ik was buiten mijn lichaam en keek naar beneden door de bovenkant van mijn hoofd. Ik kon tot aan mijn tenen kijken. Het was de meest ontzagwekkende gebeurtenis.

Op welk moment tijdens je ervaring was je op je hoogste peil van bewustzijn en alertheid? Ik was toen half bewusteloos. Wat met de geestveranderende drugs en wat niet.

Leek het alsof de tijd sneller of trager ging? Alles leek ineens te gebeuren; of tijd leek te stoppen of verloor alle betekenis Er was geen tijd. Dat dacht ik bij mezelf, totdat ik Peco vroeg hoe laat het was en hij me vertelde dat er geen tijd meer was - zo wist ik dat er geen tijd was.

Vergelijk je gehoor tijdens de ervaring tegenover je alledaags gehoor dat je had net vóór het moment van de ervaring. Ik hoorde het meest ongewone 'Shirp, shirp' dan stilte, dan, 'Shirp' shirp' PING!' Ik herinner me dat ik de eerste keer echt schrok van de ping, maar na een tijdje realiseerde ik me dat dit is wat mijn ware ik als vervelend beschouwde, dus ik groeide om het te haten.

Leek jij je bewust te zijn van zaken die elders gebeurden, zoals een buitenzintuiglijke waarneming? Er werd mij verteld dat ik wakker zou worden; en dat deed ik - het was verbazingwekkend.

Ben je in of door een tunnel gegaan? Ja Het was een heldere witte tunnel van puur licht. Alsof je door een telescoop naar de zon kijkt. Maar het deed geen pijn aan mijn ogen. Het was een beetje als kijken naar een fonkelaar nadat je ogen aan het donker waren gewend - maar zonder de vonken en de rook.

Was je bewust van of ben je overleden (of levende) wezens tegengekomen? Ja, ik ontmoette een Man genaamd Peco. Hij was een vreemde voor me, maar hij leek mijn hele geschiedenis te kennen.

Heb je een onaards licht gezien? Ja, ik zag licht. Het was elektrisch, blauw getint met goud.

Leek het alsof je een andere, onaardse wereld binnendrong? Een duidelijk mystiek of onaards gebied

Leek je opeens alles te verstaan? Alles over het universum Ik begrijp nu dat ik hier ben om een keten van Orange Julius' te openen.

Heb je beelden gezien uit je verleden? Ik heb geleerd dat ik in een vorig leven een Poolse immigrant was. Ik kwam tragisch om bij een ongeluk met paard en wagen. Ik zag mijn kinderen uit dat leven en verwonderde me erover hoeveel ze leken op mijn kinderen uit dit leven.

Waren er beelden uit de toekomst? Beelden van de toekomst van de wereld De enige toekomstige gebeurtenissen waarvan ik me bewust werd, waren niet erg specifiek; ze beperkten zich tot de Oranje Julius en de mededeling dat ik zou ontwaken; wat ik ook deed.

Kwam je aan een obstakel of een fysieke structuur die je tegenhield? Ja De enige grens die ik zag was in de Furtine Gulch op Midus 22. De Miridianen geloofden dat op de bodem van dit ravijn een reusachtige Drothmet woonde, ze legden me uit dat als ik erin zou vallen, ik opnieuw zou sterven.

Kwam je aan een grens of een punt waar je niet meer kon terugkeren? Ik kwam aan een barriere waar ik geen toegang kreeg om verder te gaan; ik werd teruggezonden tegen mijn zin. Ik weet niet zeker of Paco de beslissing nam of de aliens die me omhelsden.

God, Spiritueel en Religie:

Wat was je godsdienst vóór je ervaring? Onduidelijk

Welke godsdienst beoefen je nu? Conservatief/fundamentalistisch

Veranderden je waarden en overtuigingen door de ervaring? Ja Ik begrijp beter hoe alles met elkaar samenhangt; thermische dynamiek, ruimte/tijd continuüm, buitenaards leven.

Leek het alsof je een mystiek wezen of aanwezigheid ontmoette? Of een stem hoorde die je niet kon identificeren? Ik zag duidelijk een wezen of ik hoorde duidelijk een stem van mystieke of onaardse origine

In verband met onze levens op Aarde niet gerelateerd aan godsdienst:

Veranderingen in je leven na je BDE: Toenemend

Wat is er veranderd in je leven na je ervaring? Mijn leven is op allerlei manieren veranderd. Ten eerste, als het niet was gebeurd, zou ik nu niet op deze website mijn verhaal aan u vertellen; en u zou het niet lezen. Het is ongelofelijk hoe alles met elkaar verbonden is.

Zijn je relaties specifiek veranderd door je ervaring? Uiteraard met mijn Vrouw. Ze gelooft hier niets van. Ze schaamt zich voor mijn nieuwe seksuele ambiguïteit. Ze denkt dat dit mijn 'reden' is - alsof ik het verzonnen heb.

Na de BDE:

Was de ervaring moeilijk te verwoorden? Ja Het was net als wanneer je lange tijd op je rug in een zwembad drijft, en je het gevoel van je lichaam verliest. Alleen was er geen water, ik lag niet op mijn rug, en ik was dood - althans dat zeggen ze.

Heb je helderziende, ongewone of andere speciale gaven gekregen na je ervaring die je niet had vóór je ervaring? Ja, ik kan voelen wanneer het gaat regenen. Mijn vrienden zijn allemaal verbijsterd door mijn nieuwe gave. Ik weet niet zeker of het de Midus-sfeer was die latente vermogens bij mij ontsloot, of dat het mijn ervaring was. Sommigen denken dat het komt doordat ik naar de wolken kijk, maar dat is niet het geval. Ik kan de barometer voelen zakken; of het nu gaat om stormen of gewoon druksystemen. De regering (USA) heeft contact met mij gehad en helpt mij deze vermogens te onderzoeken.

Is er één of zijn er verschillende delen van je ervaring die meer betekenis heeft/hebben voor jou? De liefde, de nieuwe uitdrukking van mijn liefde, de pijn.

Heb je ooit deze ervaring gedeeld met anderen? Ja Mensen vinden vaak dat ik een zwakke geest heb. Ze geloven dat de geestveranderende middelen mij hebben aangetast. De uitdrukking, "bad trip", wordt vaak uitgesproken. Dat zullen ze snel inzien.

Is er nog iets dat je wilt toevoegen over je ervaring? Midus 22 heeft strandballen gemaakt van smaragd. Maar het soortelijk gewicht is anders, dus kinderen kunnen een smaragd van driehonderd pond naar je hoofd slingeren, en hij ketst gewoon af. Smaragden groeien op het oppervlak van de planeet.