Deneyim Detayları:

Yağmurlu bir Cumartesi sabahı Illinois de, hatırladığım, Texas da kış günüydü, yıl 1955 – yeni evimizde mutfak da lavabo nun önünde duruyordum, Air Force (hava gücü) deki eşimi düşünüyordum, bir hafta önce üç yıl Ingiltereye atandı. Benim kıymetli kızlarım, Cathy 6 yaşında, Carol 18 ay, yakınımda oynuyorlardı. Biz eşimi birkaç haftada kavuşacaktık, hayatımız çok güzeldi, çok şanslıydık. İki yıl önce ateist şimdi hıristiyandım ve hıristiyan ailem vardı.

Ölüm çağırmaya geldi

Mutfakta duruken, birden karnım ağrıdı ve dizlerime çöktüm. Bir saat içinde ayakta durabilmek için kuvvetsizdim. Çocuklarım için endişelendim ve annemi babamı yardıma çağırdım.  Hemşire olarak bir kritik durum olduğunu anladım ve ağrımın nedeni çıkarmaya çalıştım. Bir hafta önce jinekoloğa gitmiştim, hamile olduğumu biliyordum. Muayene den sonra hamile olmadığımı söylemişti. Ona inanmadım. Yatakta ağrı içinde yatarken, semptomlarım hamile olduğuma işaret ediyordu, ama ektopik hamileliğiydi, embriyon fallopian borusunda büyüyordu, rahim yerine. Ağrım borunun patlamasından geliyordu, karnımında iç kanaması geçiriyordum. Bizim papaz ve karısı annem ve babamla dua etmek için geldiler.

Ölümden sonra hayat

Hastanaye gidişim acılıydı. Geldiğimizde babama ve bana beklememizi söylediler, kadro semptomlarımı bildiği halde. Muayene odasında bir masaya yatırıldım, ve hayatımım kayıp gitmesini hissettim ve aklım çocuklarımdaydı ve onlar ne olacaklardı, onları kim sevecek ve bakacaktı?

Duyma kabiliyetim mükemmeldi, odadaki söylenen her kelimeyi duyabiliyordum. İki doktor ve üç yardımcı vardı. Onların bende nabız ve tansıyon bulmak için kaygılıydılar. O an yavaşca tavana doğru yükseldim ve durdum ve aşağıya baktım. Orada hayatsız vücudum masadaydı ve bir doktor kapıdan yeni içeriye gelen başka bir doktora “ neredeydin, seni çağırdık, ama artık geç, öldü, ne nabız ne de tansıyon ölçebiliyoruz”. Başka bir doktor “ Eşine ne söyleyebiliriz, o İngilterede çalışıyor ve  bir hafta önceydi”. Benim posisyonumdan kendime söyledim “Evet, eşime ne diyeceksiniz, bu iyi soru. Çok düşüncelisiniz” o an “böyle anda nasıl şakacı olabilirim?” düşündüm.  

Artık vücudumu aşağıdaki masada veya odada meşgul olan kişileri göremiyordum. Birden ilâhi olan ve herşeyi kuşatan bir ışık fark ettim. Ağrım kesildi ve şimdiki gibi vücudumu hiç böyle hür hissetmedim. Sevinç ve rahatlık hissettim. En güzel olan bir müzik duydum, ve bu sadece cennetten gelebilirdi. “İlâhi müzik böyledir“ diye düşündüm. Her kavramın üstünde olan bir barış hissettim. Işığa baktım ve bana olanı anladım ve orayı terketmek istemedim. Bir ilâhi varlığın huzurundaydım, Tanrının oğlu, İsa, diyenler de var. 

Onu görmedim, ama ışığın içindeydi, ve bana telepati yöntemi ile konuşdu. Tanrının Sevgisin hissettim. Bana küçük çocuklarıma geri dönmemi ve dünyada yapacaklarımı bitirmem gerektiğini söyledi. Terketmek istemedim ama yavaşca vücuduma geri döndüm, ve bu zaman başka bir odadaydı, ameliyat için hazırlanıyordu. Ayıldım ve personel bana kalbim yine atmaya devam ettiğini ve ameliyat olacağımı, dış gebeliğim ve kanama alınacağı söyledi. Bu andan sonra birkaç saat hiçbir şey hatırlamıyorum. 

İlâhi ziyaret

Tranrıdan bana bir başka mesajı da vardı ve ben bu sefer vücudumu terketmedim. Ameliyattan sonra iyileşmek için yatıyordum, ve hayatımın en büyük anı meydana geldi. İlâhi ışık geri döndü, odayı doldurdu. Bu kez, İsa Alehisselam bana göründü ve güzeldi, O odayı huzuruyla doldurdu ve sevgi ve merhamet ile doldurdu. Görüntümde Onun kafa ve omuzu vardı. Telepati ile benimle konuşdu, “Sana söylediğimi hatırla, sana nasıl göründüğümü hatırla ve sana teselli verir, sağlam bir kaynak olur, yıllar içinde yapacaklarında, şimdi ölümden korkmadığını  biliyorsun.” 

Sonraki günler

Hastanede kaldığım gelen birkaç günler içinde, hastane de çalışanlar benim odama gelmek için neden buldular. Haberler hastanede hızlı gider ve herkesin benim ölüdüğümü ve tekrar hayata döndüğümü biliyordu İncilim yatağımın yanındaydı, jinekolog beni ziyaret ettiğinde bunu gördü ve dindar olduğumu sordu. Onun başkalarına anlattıklarımı duyduğunu biliyordum. Onlar ölümüm ilan edildiğinde varlardı. Kendime geldiğimde, ölüm zamanı içinde olan, onların ne konuştuklarını onlara anlattım. Onlar şaşırdı. Birkaç gün sonra hastaneden tapurcu oldum be evime döndüğümde, bebeğimi ve 6 yaşındaki kızımı pencereden bakar gördüm. İçimden “Tanrıya şükür, onlara geriye dönmemi izin verdi ve onlara anne olabilmek ile lütfetti” Onların tatlı yüzlerini herzaman hatırlıyacağım.  

Peşinden gelen yıllar

Sonra, İngilterede kocamla kavuştuk ve cocuk ve gençler misyonumuzu devam ettik. ÖYD hayatıma yeni boyut verdi ve ABD ye geri döndüğümde üniversite professörü olarak çalışmaya devam ettim. Dünyaya geri dönmemden çok minnettarım ve yeni bir şans verildiğine, ve buradaki zamanımı iyi kullanmalıyım. Şimdi emekliyim ve kanser hastasıyım, hayatımdam memnunum, ÖYD 43 yıl sonra halen kalbimde, ruhumda. Tanrının merhameti ve sevigisi devamlıdır.

1950 yıllarında tıp da yapılan terapi modellerinde ÖYD olan fenomen incelenmesi yoktu. Benim deneyimim bana kutsal ve kalbimde taşıdım. Sadece kocamla ve babamla, sonra cocuklarımla paylaşdım. 1970 li yıllarında bu konu hakkında kitaplar çıktı ve büyük insan kitlesi bu konuda deneyimli olduğunu buldum. Çoğu hayat tekrarı ve tünel yaşadıklarını söylediler, ben bunları yaşamadım. Belki hayat tekrarımı hıristiyan olunca ve günahlarımı çıkartmak için Tanrıya yöneldiğimde yaşadım. Toplumun daha  bilgili ve ölüm konusunda araştırma ilerlemesi teselli edici.

NDERF NOT: Bizimle paylaşdığın deneyimine teşekkürler! Tünel deneyimi 30% bütün ÖYD inde gözleniyor. Bence ÖYD bize lazım olan birşey veriyor, ve seninle aynı fikirdeyim, senin kendi hayat tekrarlaman, ÖYD deki hayat tekrarını gerek etmeyebilir.