Experience description:

ดิฉันกำลังอยู่ที่บ้าน ขณะนั้น เรากำลังรับประทานอาหารเที่ยงอยู่พร้อมๆกัน ระหว่าง คุณแม่, น้องชาย และ คุณยายของดิฉัน

ขณะนั้น ดิฉันกำลังหั่นแตงโมด้วยมีดจีนที่คมกริบ และตัดถูกนิ้วมือของดิฉันเองเล็กน้อย (รอยบาดแผลยังปรากฏอยู่ที่นิ้วมือของดิฉันจนทุกวันนี้เลย) ดิฉันพอเห็นเลือดก็ค่อยๆหมดสติลง ดิฉันจึงได้รบกวนขอให้น้องชายดิฉันไปชงน้ำตาลละลายในน้ำให้ดิฉันดื่ม ในขณะที่คุณแม่ของดิฉันกำลังสาละวนหาผ้าพันแผลมาให้ดิฉัน ในขณะที่ดิฉันกำลังมองดูหน้าน้องชายอยู่ จู่ๆก็ปรากฏว่ากำลังยืนอยู่บนยอดภูเขา โดยยอดเขาถูกปกคลุมด้วยหิมะหนา แสงอาทิตย์สาดส่องขณะนั้นเปรียบประดุจแสงอาทิตย์ที่กำลังจะอัสดงปานนั้น ทันใดนั้น เบื้องหน้าของดิฉัน พลันก็มีชายหนุ่มรูปงามอยู่ตรงด้านหน้า เขามีทรงผมสั้น สีบรอนด์ ในขณะที่หนวดเคราของเขาก็มีสีบรอนด์เข้ม นัยน์ตาสีฟ้า ยืนยิ้มกริ่มอยู่ข้างหน้าดิฉัน เขาใส่เสื้อแจ๊กเก็ตหนังสีแดง ยี่ห้อ โคลมาร์ แล้วเขาก็หันมาพูดกับดิฉัน เขาบอกดิฉันว่า หากดิฉันยังคงดำรงชีวิตแบบที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน วันหนึ่งในอนาคต ดิฉันจะประสบแต่ความสุข เขายังได้เล่าเรื่องอื่นๆอีก ซึ่งดิฉันก็ไม่สามารถจำเรื่องราวที่เขาเล่าได้ สิ่งที่ดิฉันจำได้แม่นยำก็คือ ดิฉันพบกับความสงบสุข สดชื่น ทุกๆอย่างมันช่างดูเหมือนใหญ่และสวยงามมาก มันเต็มไปด้วยความรัก ความเต็มเปี่ยมที่สมบูรณ์แบบ จักรวาลช่างมีความสมดุลเหลือเกิน ดิฉันอยู่ในสถานะภาพที่มีความสบายใจมาก ดิฉันจำได้ว่า ชายคนนั้น เล่าเรื่องบางอย่างที่ น่าสะพรึงกลัวเหลือเกิน จนดิฉันรับไม่ได้ เพราะว่าดิฉันได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดไปพร้อมๆกันด้วย เขาก็บอกต่อไปว่า ดิฉันจะต้อง “กลับมา” ดิฉันตะโกนกลับว่า “ไม่” ซึ่งทำให้ดิฉันในช่วงของความท้อแท้ และดิฉันไม่ต้องการที่จะกลับไปอีก แต่ผู้ชายทั้งสองคนพยายามผลักดันตัวดิฉันให้เข้าไปในช่องสุญญากาศที่มืดมิด ฉันรู้สึกว่า ฉันกำลังเดินทางกลับเข้าสู่โลกอีกครั้งหนึ่ง และดิฉันก็เริ่มต้นร้องไห้ออกมา ดิฉันได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในโลกใบนี้ เจ็บปวดอันเนื่องจากภัยของมหาสงครามโลกในโลกใบนี้ เจ็บปวดอันเนื่องจากโรคภัยไข้เจ็บต่างๆ เจ็บปวดอันเนื่องจากความ

อยุติธรรม ที่เกิดขึ้นในโลกใบนี้ ทุกอย่างมันช่างดูเศร้าหมองและเป็นทุกข์ไปหมด ดิฉันแผดเสียงร้องลั่น และที่ปลายอุโมงค์ก็ปรากฏแสงสีบานเย็นโปรยปรายออกมาต่อหน้าของดิฉัน มันดูเป็นอุโมงค์แน่นอนและมีสองมือคอยผลักดันให้ดิฉันเข้าไป ผนังอุโมงค์ดูค่อนข้างบอบบาง และทันทีที่ดิฉันได้ก้าวเข้าไปในอุโมงค์ ดิฉันก็ได้ยินเสียง “วู๊ วู๊” ทันใดนั้น เมื่อดิฉันลืมตาขึ้น ดิฉันก็ได้ยินเสียงคุณย้ายร้องลั่น ดิฉันขอให้คุณแม่ของดิฉันสงบสติอารมณ์ของคุณยาย น้องชายของดิฉันรีบเรียกรถพยาบาลฉุกเฉิน และเมื่อรถพยาบาลมาถึง ดิฉันก็เริ่มฟื้นคืนสติอีกครั้งหนึ่ง (ดิฉันจำไม่ได้ว่า มีนายแพทย์หรือพยาบาลอยู่ในเหตุการณ์นั้นหรือไม่ เนื่องจากยังสับสนของคนในเครื่องแบบ) ดิฉันลุกขึ้นมายืน หลังจากเดินไปได้เพียงสองก้าว ดิฉันก็ล้มทั้งยืน

ดิฉันจำอะไรไม่ได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น จนถึงเย็นวันดังกล่าว พร้อมกับข่าวที่ว่า ชาย 3 คน ถึงแก่ความตายอันเนื่องจากหิมะถล่มที่ภูเขาของวันเดียวกัน ดิฉันก็ไม่รู้ว่ามีเหตุผลอะไร แต่จากภาพถ่ายที่ได้ดู ภาพชายคนที่อยู่ตรงกลาง คือชายคนๆเดียวกันที่ฉันได้พูดคุยกับเขาด้วย เขาสวมเสื้อแจ๊กเก็ตสีแดง มียี่ห้อโคร์มาร์